Expeditie 2.0

Zeker na de Laguna los tres hike WAAR! Ushuaia verlaten was ff een dingetje. Had daar wel weken door kunnen brengen. Maar goed uiteindelijk zal ik toch een keer verder moeten om op tijd mijn vlucht te halen en nog wat te kunnen zien van Chili. Met pijn in mijn hart en met de belofte ooit eens terug te zullen keren reed ik in t donker met twee andere mannen Ushuaia weer uit. Gelukkig waren zij er. 1 nu moest ik wel gaan. Afspraak is afspraak. 2 afleiding was enorm welkom na al de dagen alleen op de weg. Op een of andere manier waren we een goede combi. Amerikaanse Ryan wilde graag nog een keer kamperen in Torres del paine om wat fotootjes te schieten en Andre uit Brazilië wilde graag naar el Calafate waar zijn vader en tante kwamen om hem te vergezellen.

In de auto kwamen we er achter dat het toch wel heel handig was om eerst naar Puerto Natales te gaan en vanuit daar naar Torres del Paine en dan doorrijden naar el Calafate. Dus besluiten we koers te zetten naar west en een langere rit te maken. Heerlijk om met twee boys op pad te zijn die me vertroetelen met koffie, chocolade, boterhammen, andere muziek en ramenlappen.

Op dag 2 zat 't weer niet mee. Ijs, sneeuw, wind en mist. We konden dan Torres del paine ook niet eens zien. Voordat we Ryan op de camping achterlieten, werden we wel verrast door een poema op de berg die voor ons zat te poseren. Lucky!
De grens van chili zat dicht. Dus bij de plaatselijke ranger aangeklopt maar naar wat belletjes bleek hij gewoon open(zaten achter koffie te drinken, want ja toch geen mens in dit weer) en konden we nog net voor ‘t donker de grens van Argentinië over. Waar we vervolgens el Calafate bereikten na een avontuurlijke rit. Af en toe moest ik echt stoppen om te checken of ik nog wel op de weg reed… ;)

De dagen erna ben ik op getrokken met Andre en zijn ouders. Perito Moreno gletsjer en nogmaals Torres del paine (ik wilde het toch wel echt zien en daarbij had mijn zusje een berichtje achter gelaten in een register boek voor mij dus leek me wel leuk om nog ff op te zoeken. Dat was helaas niet mogelijk.. alleen met een guide kon je hiken in Torres del paine)

Ik had op zich alwel het idee dat ze erg gelovig waren… Andre was s morgens om 6 uur al aan het “lezen”. Dus de derde ochtend toen ik rustig aan t ontbijt zat, kwam pastor pa bij me zitten. De beste man bedoelt t goed maar hij vroeg dus of we die avond niet voor mij konden gaan bidden zodat ik een goede reis zou hebben. Ik heb vriendelijk bedankt. Toen ik die avond in bed lag is voelde ik me toch soort van gekwetst. Ik heb potvr 3 met ze opgetrokken de laatste dagen (van a naar b rondgereden) en vervolgens zeggen ze doodleuk dat ik dus het slecht pad bewandel en in de hel zal eindigen nou dan moet toch wel heel erg met me gesteld zijn? Voelt toch echt niet zo aardig. En daarbij weet hij dat ik een goed persoon ben en goede personen gaan toch niet naar hel? Als ik de volgende dag dit tegen Andre probeer uit te leggen zegt hij dat er een andere soort van slecht is. Ik ben een Zondaar. Nee, dat is echt een veel beter woord. Not! Dus ik stel voor dat er een pad moet komen tussen goed en slecht en dat ik daar voor eeuwig blijf niet naar hel ga maar ook niet naar heaven. Daar kan hij mee leven. Ik ook. Maar het zou toch goed zijn dat ik hoofdstuk 27.3 nog ff ga lezen. Zucht.

In el Chaten hebben we afscheid genomen. Prachtig mooi hier en wilde wat proper hikes gaan doen. Top hostel en op de dorm ontmoette ik kyla uit Denver. Mij niet onbekend ;) we spreken af de volgende dag samen te hiken. Ook kwam ik de jongen uit t hostel uit calafate tegen dus uiteindelijk gingen we met een groep van 4. De 10 km trail leidde naar Laguna dos tres midden voor Fitz Roy. Die er van veraf al onbeschrijfelijk mooi uitzag en naar rangers woorden we wel heeeeel erg veel geluk hebben dat het zo helder weer is. De tocht zou 8 uur duren. Door de harde sneeuwval was t echter ploeteren en na 5 km hielden de voetstappen van de dag ervoor op. Dus moesten wij het pad uitstippelen. Na 5 uur lopen waren we er nog steeds niet. Dus als we verder zouden gaan betekent het dat we de laatste uren in t donker zouden lopen. Niet ideaal maar om nu na 5 uur terug te keren na al dat geploeter zonder de Laguna te zien vond ik ook geen optie. Dus door. Na 6 uur zag ik dan eindelijk Fitz Roy weer opdoemen achter de berg, klimmen, vallen, opstaan, soms verloor ik een been in de diepe sneeuw. Ik was blij met de stokken en de extra beenbeschermers die ik gehuurd had. Ik was duidelijk de langzaamste loper maar dat kon me niet schelen. Ik was niet kampioen vallen dat was Josh op zijn hardloopschoenen :) ik moet zeggen dat ik iets wat teleurgesteld was over de Laguna. Totaal bevroren dus wit. Had ik even niet aan gedacht. ;) om 8 uur ’s Avonds waren we weer bij het hostel na 11 uur onderweg te zijn geweest en heb 1 keer 10 minuten gerust. Natuurlijk moet je met deze kou gewoon in beweging blijven ( -8) maar ik was echt totaal kapot. Aangezien wonderboy Johan al bijna 2 uur terug was, had hij rijst voor ons gekookt. En josh boodt ons pizza en rode wijn aan. Weer lekker verwend dus…. Besluit wel dat de volgende dag de hike een stuk korter wordt :)

Good night how are you? How was it? at the end there is no passage. then I already take the ticket to return in Buenos Aires because I have a very important commitment. I hope to see you in Holland

Beste Jonathan, ik geloof niet dat ik je heb uitgenodigd in Holland? Geen sorry dat ik niet kom opdagen nadat je 3 keer heb verteld dat ik in el calafate op je wacht. Ik denk achteraf dat ik gewoon beter naar me gevoel moet luisteren maar ik wilde niet gelijk discriminerend afwijzen omdat hij doof was. Wel heel fijn hoor dat hij heeft afgezegd want het was echt nooit goed gegaan. Had al ergernissen alleen al om met hem te appen. Maar goed waarschijnlijk is 80 procent niet goed gegoogletranslate dus vat ik het natuurlijk allemaal verkeerd op. Done!

Ja ik weet het. Een lang verslag. Het lukt me niet om t kort te houden. Sorry. Het blijft een expeditie tot aan t bittere eind ;)