Super poema on the move again!

Het was een groot probleem! De monteur kwam hoogstpersoonlijk naar het hostel om het uit te leggen.(oh oh) Ik zit naast Marco ( vh hostel die zich over mij en mijn auto ontfermt heeft) en ik kijk stiekem mee op het briefje waar de cijfertjes van de kosten op staan. Ik reken uit snel uit dat het minstens 400 euro gaat kosten. Marco vertaalt wat de monteur zegt. Iets met sensoren die uit Lima moeten komen. Er gaan echter allerlei gedachten rond in mijn hersens. Auto nu verkopen en met de bus verder reizen? Is het dat nog wel waard? Heb net de auto voor het dubbele verkocht. Wil ik er nog wel geld in stoppen? Ik voel de tranen prikken en als de monteur klaar is met zijn verhaal, rollen ze over mijn wangen. Marco wrijft me over de rug en zegt: i don’t want to see You sad. Maar door mijn tranen heen weet ik ook heel zeker dat ik met deze auto de trip wil eindigen. Dus SI! Fix IT!

Uno dos tres…. the super poema's!!!! We staan met 18 man in een rondje voor d ingang van de trek naar rainbow mountain. Ik heb maar een tour geboekt om mijn zinnen te verzetten van de auto. Rainbow mountain wilde ik sowieso zien en nu kon ik ook red valley er achter aan doen waar ik achteraf nog veel blijer mee was. Als ik zelf met de auto was gegaan had ik alleen rainbow mountain kunnen doen omdat ik dan weer dezelfde weg terug had moeten lopen. Voor 25 euro was dat dan weer een koopje!  Na Laguna 69 vallen over het algemeen alle treks op hoogte mee. Deze keer gingen we naar 5200 m. Ik liep samen met een man uit Portugal, die eerst netjes op me wachtte (want de vorige keer was hij veel te snel de berg op gelopen) maar toen ik zei dat dat echt niet hoeft, ging hij sprintend vandoor, waardoor hij vervolgens de hele trek hoofdpijn had. Daar hebben dan ook echt geen medelijden meer mee. Uit eindelijk was ik nog steeds als 1 vd eersten boven van ons groepje wat toch uitzonderlijk is voor mijn doen. Ik moet wel zeggen dat het onwijs mooi was (zie foto's) maar het gevoel van alleen met de natuur was ver te zoeken. In een lange rij sjokten we achter elkaar aan. Hier en daar vielen wat mensen uit die je vervolgens dan weer te paard inhaalden. Red valley was het tegenovergestelde. Alleen wij liepen dat pad op wat net 4 maanden open was) en ook onze groep was uitgedund met mensen die het wel zagen zitten om nogmaals 3 uur te wandelen door de prachtige groen rode vallei en vervolgens tussen de kuddes alpaca’s en lama’s. Heel fijn!

Om de een of andere reden moest ik op de laatste dag in Cusco nog van alles regelen. Was, muziek downloaden, kirsi (solo woman on the road) en motorbike Friends ontmoeten, broek laten maken, verzekeringen regelen voor Bolivia, chili, Argentinië, tip voor Bolivia vast invullen online…. En toen schrok ik! Want omdat ik door mijn auto papieren aan het gaan was, zag ik dat de verzekering voor Peru verlopen was. K! Er zat niks anders op dan de volgende dag eerst langs de Soat te gaan voordat ik de lange autorit naar puno ging maken. Nog voordat de mat voor de deur lag, had ik mijn 8 dollar verzekering voor een maand :) veilig op weg naar puno!
Waar ik nu zit. Prima plaatsje. Uitzicht over t lake. Ik ben ondertussen wel snip verkouden en dikke keel. Heb ik de hele reis nog niet gehad. Ik weet niet waardoor t komt maar super irritant. Vandaag nogmaals een rustdag ingepland en pillen in geslagen bij de inkafarma, want ik wil toch morgen echt de grens over. Ennn…. Het gaat nu echt gebeuren denk ik. Solo @ the Frontiera!

P.s. heb Marco een taart gegeven als dank voor alle moeite. Hij zei dat het niet vaak voorkomt dat er iemand langs komt die zo’n reis maakt. Dus..it was all his plessure.

P.s. ben ook vrienden geworden met de mechanical david. Waarom hij precies mijn nummer wilde, is me niet duidelijk. Als of hij me gaat appen?

P.s. ik denk dat jullie het wel duidelijk is. Maar zelfs na 2 keer Peru te hebben aangedaan heeft het me nog steeds meer dan verrast. Wat een magisch mooi land dat echt veel te bieden heeft. Soms had ik echt het idee dat het unreal was, zo ongelovelijk. En ook echt hele lieve mensen. Ik voelde me hier (ook al was ik een lange gringo) toch wel echt een beetje thuis.

P.s. super poemaaaah! Ja klinkt lekker. Ik denk een prima jel met volley…. Als jullie nog iets zoeken? Iets wat ongemakkelijk maar de guide was er zo enthousiast over dat wij de super poema’s waren dat we wel mee moesten jellen. En jep auto rijdt weer als gegoten. So far so good

P.s. Nee, het duurt nog heeeeel lang voordat ik thuis kom!! 