I Will make You Into MY country!

Bordercrossing nr 14
Park your car at the bridge and then i Will make You get into my country! Zegt de man van de adouna. Wauw i love Argentina allready!! Wat een warm welkom. Ik sta samen met Carole bij de grens. Ontmoet in Ecuador en we liepen elkaar in Potosi weer tegen het lijf. Al snel werd duidelijk dat we dezelfde kant opgingen. Top. We besluiten voordat we de kou intrekken naar Trajia atf te reizen waar de temperatuur aangenaam is en je goed wijn kan drinken met een kaasplankjeop zich ben k wel ff toe aan een relax dagje! Op we naar de grens ben ik overigens nog op mijn 3 de boete gestuit. Ik reed 24 km te hard. Die man voor me stond ook ineens op de rem. Die had die agent met radar wel zien staan.. dus volgens de agent moest ik een boete betalen van 80 Bolivianos bij d bank die op zondag dicht zat. Na wat onderhandeling (morgen agentinie en Bolivianos op) mocht ik de 15 usdollar ook wel contant betalen fjieuw! Thx a lot!
Auto op de brug. Autopapieren invullen. En YES i have an insurance! (Online geregeld  meteen ook voor Chili en Paraguay enz.. niet dat ik dat nodig heb maar dat zat bij) de beste Adouana man laat me voor rijden en dan begint de check. En deze grondige check heb ik nog nooit gehad! Eigenlijk moest alles uit de auto. Inclusief spare wheel maar die had ik super goed vast gemaakt. ( Hij dacht zeker dat ik drugs aan t smokkelen was) dus uiteindelijk hoefde dat niet. :)

Platte banden.
Voordat we onze eerste stop maakten gaf d bandensensor in de auto al aan dat er 1 langzaam aan minder druk had. Dus gevraagd voor een mechanical maar daar moesten we natuurlijk niet zijn want hier zijn speciale autobandplakbedrijfjes: comeria. De volgende ochtend er heen en r bleek idd een gat. In een half uurtje gefixt en toen op weg naar the colored mountains (14 kleuren) halverwege gaf de sensor de volgende leeglopende band aan. Grrrr!! Op de top wilden we eerst genieten vh uitzicht (was echt amazing) voordat we aan de grote bandwissrltruc begonnen. Eenmaal terug op de parkeerplaats starten we met de spullen uit de auto te laden… sparetire, pomp, kruissleutel enz. Voordat ik weet staan r 2 Argentijnse mannen bij d auto. Ik wil een hand geven om.me voor te stelken maar hij pakt de kruissleutel uit mijn hand en begint driftig te draaien aan d moeren. Binnen een mum van tijd ( 5 minuten) is de band gewisseld en kunnen we aan de terug weg beginnen.  Eenmaal Tilcara aangekomen eerst naar hostel vragen naar comeria maar die wees ons naar mechanical. Op zich ook niet erg want we hadden ook een olielek geconstateerd dus dat kon hij terplekke ff fixen  thx. De mechanical verwees ons weer naar de comeria so all set. De volgende trip ging naar Salina Grande en vervolgens de dirtroad naar San Antonio de los cobres. Wat een ontzettend mooie weg was maar 20 km voor het einde de volgende band begon leeg te lopen. (Ontzettend veel scherpe stenen). Dus stoppen en aangezien er niemand op de weg was zou dit toch eindelijk onze eerste grote wisseltruc worden??? Ondanks veel gewroet aan d kruissleutel kreeg k niet de eerste moer open. Shit. En bij die andere band leek het toch zo simpel te gaan bij die mannen? Ondertussen zag ik in de verte een busje aankomen dus wij hopen dat die stop en ons kon helpen en natuurlijk doet hij dat. De mensen in de bus moeten gewoon ff wachten. Binnen 10minuten zat de spare tire er weer op. (Had ook een beetje moeite met de moeren). Het was nog een avontuurlijk rit verder want we moesten door wat enorme zandbakken. Ik had het gevoel dat ik de dakar aan t rijden was. Voet op t gaspedaal en gaan met die banaan. Toch enigsinds opgelucht kwamen we in San Antonio aan. Waar we nog een onderkomen wisten te regelen en natuurlijk onze weg naar de comeria wisten te vinden. Ook een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend bij de carwash want dat zout van de salar moest er natuurlijk weer af.

Argentina!
Na Canada is dit een land waar ik best zou kunnen blijven vertoeven. Prachtig en had echt het gevoel van thuiskomen. Ik weet niet of het komt omdat het toch her en der wat herkenbare elementen heeft uit Europa. Misschien is het dat. Maar het meeste toch wel dat de mensen super lief, geïnteresseerden en vrolijk zijn. Ondanks dat ik dacht dat het super duur hier zou zijn valt het tot nu toe mee. Altijd nog onderdak kunnen vinden van 10 dollar of minder. Ook voor de auto nog niet meer dat 70 euro aan mankementen uitgegeven. ( 3 euro om een band te maken is natuurlijk niks)
Ik word steeds meer enthousiaster van het feit dat ushuaia dichterbij komt. Ik ben nu.nl. in het juiste land! Ik heb nog steeds 6000km te gaan maar toch het voelt binnen handbereik. Heb erg veel zin in het laatste lange koude en misschien wel eenzame ( tot nu toe valt dat ook mee) stuk. Gelukkig heb ik 2 Canadese 100km voor me in de auto. De andere 2 stellen die k ken op weg naar ushuaia zijn afgehaakt en gaan niet verder dan Santiago.
Morgen ga ik mijn laatste Wijntour met Carole doen met wie ik dan 1.5 week heb samen gereisd en dan gaat zij weer richting Salta en ik richting Mendoza :)

Lekker warm bij jullie? Hier de eerste sneeuw gezien en ook vriest het snachts :) hoe is de staking verlopen? Heeft t nog wat uit gehaald?jullie zagen er iigfantastisch uit :)

PS heb mijn telefoon laten vallen, heel dom. 1000 stukjes. Hoop dat hij het volhoudt tot Santiago :)