Nobody's land

Je weet dat het winter is? Je weet dat er niks is? Je weet dat er niemand op de weg is? Heb je sneeuwkettingen? Heb een wel goede slaapzak? Heb je een cooker? Heb je genoeg eten? Vragen die naar me toe komen. Si, is het antwoord en ik ga! Maar spannend is het zeker! Ik krijg gelukkig wel allerlei telefoonnummers toe gestopt wat ik kan bellen als ik hulp nodig heb. (Niet dat ik daar wat aan heb als ik in nobody’s land ben want daar heb ik toch geen bereik maar wel heel lief) En omdat zij (locals) zich een beetje zorgen maken, doe ik dat natuurlijk ook. Maar de drang om het te halen is zo veel groter. Ik weet niet wat het is maar ik wil er nog liever vandaag dan morgen zijn. Opeens is het daar. Het eindpunt in zicht en ik wil sneller. Soort van eindsprint gevoel maar op zich loop ik niet hard. Het besluit om een stuk v/d 40 te pakken en dan via de 25 naar de kust te rijden is dus het beste besluit wat ik kon nemen want dan kan ik daarna weer alle rust genieten van el Calefate en zijn gletsjers.

Ik heb ondertussen een enorm hoge verwachtingen van Ushuaia. Ik ben natuurlijk wel in mijn uppie en er is geen ene toerist te bekennen dus ik weet niet eens met wie ik dat wijntje dan ga drinken! Iemand toevallig in de buurt? En tijd en zin? Ik hoop er volgende week wel te zijn. Ach, het is nog niet zover in een week kan er nog van alles gebeuren :)

Ik heb weer achterlijk veel geld neergelegd om mijn Magic Jeep op te lappen. Ik moest zelfs 4 keer pinnen om het totaal bedrag uit de automaat te krijgen. (En op en neer naar t hostel moest omdat ik heel wijs nooit mijn pin en credit card tegelijk meeneem en je maar 3 keer met 1 pas kan pinnen) Maar mijn eerste ritje vandaag voelde weer als vanouds. Het geluid wat ik al een paar dagen hoorde en waar die mecanicals allemaal niks mee konden is weg. En JA er was echt iets stuk. Zelfs ik kon dat zien.

Om bij de juiste mecanical te komen was nog wel ff een ding. Ik had al vanuit t hostel in San Martin ( waar de mecanicals het te druk hadden) een mecanical aangewezen gekregen maar eenmaal in het hostel in Bariloche wisten ze er ook wel 1. Dus daarheen. Die beste man vond het geluid heel normaal. (Ik denk dat hij ook geen tijd/zin had). Dus vervolgens toch maar naar die andere mecanical die ik via hostel San Martin had gekregen. Die stond verbaast van mijn komst en vroeg zich af hoe ik bij hem terecht kwam. Hij had geen tijd maar wilde zijn buurman om de hoek wel bellen. De beste man aan de telefoon riep uit: si jeep Grand Cherokee. We wachten al op haar! Oeps, ik stond dus bij de verkeerde en die lieve hostel man uit San martin had dus gebeld dat ik eraan kwam. Met koffie en cake werd ik ontvangen en ze konden zelfs de auto die dag nog afhebben. ( Schijnbaar is dat heeeeeel bijzonder in Argentinië) :)
Ff wat weetjes:
- In Argentinië heb ik al 12 mecanicals en comeria’s bezocht
- Bariloche heeft de beste chocolade
- Ik 38745 km heb afgelegd met MJ
- Het nog 1909 km naar Ushuaia is :)
- Een rondje om de aarde is 40075km
- Morgen een rit van 582 km op het program staat en dat ik daar 7 uur en 34 minuten over zal doen
- Toch nog 3 tankstations tegen kom
- In Ushuaia het aankomende week gaat sneeuwen…. Misschien moet ik toch nog ff oefenen om die sneeuwkettingen om te doen :)