Christien!

In de eerste versnelling met veel flamboyance stuif ze overal doorheen. Vraagt Peruanen foto’s te maken en ze vinden het prima. “Prachtig toch, die mensen” zegt ze dan. Christien heb ik opgepikt in Lima. Super leuk! Ik moet wel ff wennen aan het tempo. Ik zit nog in de derde versnelling en ben na 4 dagen hiken, 6 dagen rijden, blij om even een dagje “rust” te hebben.

Arrequipa is de plek waar we zijn aangekomen na de hete kuststrook. We hebben alweer van alles gedaan en gezien.
Lima valt overigens erg mee. Ik ben al eens in Lima geweest en vond er niet veel aan… grote stad. Ik hoorde ook dat het verkeer vreselijk was. Des al niettemin kon ik me goed staande houden in het getoeter en gerace. Kortom de plannen in Lima: auto wassen, lunch met Andrea, optijd op vliegveld, hostel gevonden en de volgende dag weer uitrijden, zonder brokken overleefd! Check!

Christien en ik zijn meteen naar Paracas doorgereden en overnacht in een caravan Park hostel. De eerste flamingo’s, dessert en kliffen alweer gespot in Paracas NP.
Toen we echter in Nazca aankwamen wilde Chris trakteren op een vliegtuigritje boven de nazca lines. Thx Chris! Dat had ik nog nooit gedaan in zo’n vliegtuigje vliegen! De volgende morgen was het dan zover. Ik zag er wel een beetje tegenop omdat ik me niet helemaal lekker voelde en dacht: dat vliegtuigje zal dat niet minder maken. Christien was super optimistisch. ZIJ was daar absoluut niet bang voor. Nadat we gewogen waren en een uur gewacht hadden (en jahoor Oriol stond ineens ook weer voor mijn neus!) Konden we met onze 2 piloten en 4 medepassagiers opstijgen. Nadat de piloot had verteld dat je beter van de rit kon genieten dan te veel foto’s maken(want daar word je misselijk van), had ik besloten dat ik GEEN foto’s ging maken. Bij bocht 1 zag ik Christien hoofd al betrekken. Ik gebaarde met tumbs up hoe t ging maar eigenlijk wist ik al genoeg. Zij dacht alleen maar: Zet dat ding weer aan de grond! Na halfuurtje stilzittend wel voorzichtig mijn hoofd bewegend richting de nazca lines, werd de daling weer ingezet. Heb ik heb de nazca lines allemaal gespot! Bijzondere ervaring. Gelukkig waren de meiden achter ons in staat om foto’s te maken :) Na nog even eens goed gelachen te hebben over het hele format en hoe Chris zich vooral voelde, hebben we onze koers weer richting zuid ingezet.

Zand, stenen, kust, soms wat droge heuvels. We stopten in Atika tussen nazca en arrequipa. Toen we de volgende dag verder reden, zag ik weer een hele rij vrachtauto’s staan dus links erlangs heen! Maar zo halverwege begonnen we toch een beetje te twijfelen waarom die vrachtwagens daar geparkeerd stonden… het waren overigens ook niet alleen vrachtwagens. Dus toen ik een plekje zag, hebben we er ons tussen geparkeerd en zijn we naar voren gelopen. En jahoor: road block nr.2!! Al snel werd duidelijk dat het tot 11 uur zou duren. Dus dat werd gewoon wachten want er is geen andere weg die naar Arequipa leidt. Na 11 uur ben ik minstens een uur bezig geweest om alle vrachtwagens in te halen om weer eens fatsoenlijk te kunnen doorrijden. En daar kwam dan eindelijk Arequipa tevoorschijn. De mooiste stad tot nu toe in Peru met haar mooie koloniale gebouwen, prachtig klooster (waar wij van dachten dat de nonnetjes van die tijd wel in hun handen mochten wrijven want wat hadden zij een luxe!) En natuurlijk niet te vergeten ons 12 jarige ijsmeisje Juanita. ( Zeg: guanita) Het blijft een indrukwekkend verhaal. Eerst in een helse tocht, de berg beklimmen om vervolgens geofferd te worden aan de goden van de berg. Lekker vooruit zicht die hele tocht…. Maar goed ik hoef ook niet alles te begrijpen. Gewoon erg fijn dat we nu in deze tijd leven en in Nederland geboren zijn. Maar wel heftig om haar vervolgens in zo’n ijskist te aanschouwen… in real LIFE.(nouja dood dan wel)

We hebben wel wat verschillen bij elkaar ontdekt waar je als vriendinnen niet meteen tegen aan loopt:
- Waar ik totaal geen ochtend mens ben, staat Christien te popelen om de dag te beginnen. En vervolgens kan zij om 8 uur al dood in bed liggen( zoals nu) en begin ik net een beetje op te leven ;)
- Verder neem ik alles wel mee in de tas, want misschien heb ik t nodig. Christien denkt vooral: Niet meenemen want dan kan ik het ook niet kwijtraken. Super grappig. Waardoor ze soms de kaartjes voor het museum weer uit de prullenbak moet vissen omdat ze die alweer weg had gegooid of we de deur van onze kamer op slot hebben met de sleutel er nog in.
- Verder is ze super verzorgend. Waar ik nog uitgebreid wakker moet worden en douchen, heeft ze de spullen alweer ingepakt en al boodschappen gedaan. Heel fijn!
- Vandaag hebben we ook geleerd dat Christien speedy kan afdalen en daar blij van wordt. Ik voel me het best als we klimmen. Heerlijk!

We zullen nog wel meer avonturen meemaken daar ben ik deze keer niet bang voor ;) dus tot de volgende blog!

Hoe gaat het in het koude kikkerlandje? Nu vakantie zeker! Koningsdag overleeft en op naar het dauwtrappen? Nog nieuws verder? Go ahead is uitgespeeld toch? 17de… moeten ze dan nog wat? Of is het nu heel lang wachten op de voorbereiding?

Oja zoals jullie misschien hebben gezien heb ik mijn auto te koop aangeboden. Ik kreeg binnen 5 minuten al reactie en na 1 dag minstens 10… dus denk dat het gaat lukken!! :) Wel super irritant dat ik daar mee bezig moet zijn en het liefst zou ik natuurlijk in mijn Canadese bak door Nederland crossen maarja… dat kost nogal wat duiten!