Tarzan en Jane!

Daar sta je dan, op t vliegveld van Quito. Ik had nog net een half uur over om een kop koffie en een carrotcake naar binnen te werken. De lunch was erbij ingeschoten want daar had ik mijn ogen geen tijd voor. Prioriteit 1 was: auto verzekering (wat kon maar dan moest ik mijn auto allrisk verzekeren voor een jaar. Kosten: 900 dollar, dus geen optie) Prio 2 was: de auto schoon, maar dan ook echt clean! ( 15 dollar binnen en buitenkant. Hij heeft er nog nooit zo blinkend bijgestaan) Prio 3 was: de fake plate monteren aan de voorbumper. (5 dollar bij de dichts bijzijnde monteur, uh idd dat lees je goed. Ik had een boete van 70 dollar dus de fakeplate werd een must.) All set! Blij!

Vol spanning zat ik vervolgens een uur te kijken naar een schuifdeur die steeds open en dicht ging. Ik herkende nog geen Hollandse koppen van mijn ouders en zusje. Ik stond lekker een beetje achteraan te gluren want die inheemse bevolking is gemiddeld 1.20 meter dus ik had geen probleem om er overheen te kijken ;)

En dan verschijnen de 3 gringo's die ik dan 7 maanden lang niet in levende lijve had gezien. Super bijzonder en vreemd en leuk tegelijk om ze verwelkomen in Ecuador. Ik had verwacht dat ik tranen met tuiten zou huilen omdat ik toch de hele dag beetje emo was maar op het moment zelf was ik gewoon super blij en gelukkig!

Waar ik wel wat verontrust over was, waren de 3 megakoffers waar ze mee aan kwamen zetten. Ja, ik heb een grote auto. Maar de helft is vol met mijn tas, campingspul en de extra spare tire. Uhhh…. Gaat dit passen?

Ondertussen zijn we al bijna een week op pad (koffers konden er warempel bij in). Na wat jetlag verschijnselen en hoogte wendagen in Quito zijn we nu door Ecuador aan het toeren. Ook hebben we de jungle al onttroont. De oudjes gedragen zich echt als een ware Tarzan en Jane. De jungle hike was dan ook een peuleschilletje voor ze en hebben we genoten van al wat de natuur ons geeft (rubber, medicijnen, wandelstokken, schoonmaakartikelen, hengels enz..)

We hebben ons toch gewaagd aan het chocolade proces. Waar pap er heilig overtuigd van was dat het iets voor kinderen is, bleek het achter af niet zo te zijn. (Ook omdat het wel eens regent in het regenwoud en er dus geen andere activiteit mogelijk was). Wij weten nu wel HOE je chocolade maakt! Dus schroom niet om een demonstratie te vragen bij thuiskomst van pap, mam of ka. Dat willen ze zeker weten met liefde voor jullie maken. :)

Op het programma staat morgen lake quilotoa en overmorgen vulkaan cotopaxi (5897 meter! We gaan Sneeuw zien!)

Hoe is het bij jullie? Wordt het al eindelijk lente? Tot de volgende blog :) Hang on in there!

P.s. Grens Ecuador was 4 uur wachten. Ik hoorde dat Ben (Aussie die met me mee de grens overging) op de terug weg 15 uur had gewacht…. Wat heb ik toch weer een geluk!! :)