Is het wennen? 

Ik zit op de fiets richting stad. "Hola!" Roep ik tegen een moeder van school die aan de andere kant van de weg fietst. O shit.. Ik bedoel: "Hallo!" 

JA, ik moet wennen aan: 
- Tijden. Waar ik nog vol energie om half 3 s nachts een blog zit te schrijven, is het buiten muisstil en lijkt Nederland te slapen. Daarentegen kan ik niet uit mijn bed kopen in de ochtend. Brak en mijn armen en benen lijken kilo’s te wegen. Gewoon heel erg MOE! 
- Auto. Vergat natuurlijk de koppeling in te trappen bij het wegrijden. Gevolg de eerste paar keer sloeg de auto af. Verder moet ik op deze kippen eindjes wel minstens 20 keer stoppen en optrekken. Of er is wel weer een rotonde. Of weer een drempel. Of weer een stoplicht. Moet ook wennen aan het aantal auto's. Hoezo ben ik niet alleen op de weg? Het lijkt trouwens alsof ik in een mini racewagentje door de straten rij. Ik zit laag aan de grond en het maakt me toch een hels kabaal als ik een beetje doortrek. Verder voel ik me hier een stuk onveiliger op de weg in zo'n kleine VW met zoveel verkeer en al die regels waar ik me aan moet houden. Straks doe ik nog wat verkeerd! Waarom heb ik geen automatische ramen en kan ik niet mijn eigen muziek draaien? Ik moet duidelijk wat comfort inleveren…. Waar is MIJN MJ? 
- De rest. Wc papier IN de wc. Oja. Papier IN de papierbak. Waar staat die? ….Huh? Ik heb helemaal geen wivi en ontvang toch berichtjes! Boodschappen doen… 70 euro! :( Hot. Men wat is het hier heet! Waar zijn mijn Skisokken? Muts en thermo? Misschien kan ik in dezer dagen naar de bergen rijden ;) lekker cool!  

EN NEE, het is ook zo weer gewoon... 
Huisje is nog hetzelfde, dezelfde buren, familie en vrienden zijn niet ineens veranderd ofzo en dat zeggen ze natuurlijk ook van mij. Logisch. Dus je rolt er zo weer in. Heerlijk om even bij mijn ouders te vertoeven en weer met vriendinnen af te spreken om in het echt bij te kletsen. Erg gelachen om alle school strubbelingen van afgelopen jaar, echt heel jammer dat ik daar niet bij was... NOT! 

Ik moet eerlijk zeggen dat mijn trip echt heel ver weg lijkt nu ik hier weer ben. Vorige week was ik nog in Santiago maar het lijkt soms alsof het niet is gebeurd. Ik kan haast niet geloven dat het werkelijkheid was en dat ik dat dus allemaal gedaan heb. Hoe dan? Gelukkig heb ik bewijs! Ik lees graag de verhalen en kijk alle foto's (dat zijn er nogal wat) gewoon om weer even daar te zijn. Heerlijk. Hier kan ik zeker nog lang op teren.... maar HOELANG is de vraag ;)    

Nogmaals dank jullie wel voor jullie aandacht en medeleven! Ik vond het heel fijn om met jullie te delen wat ik beleefde. En ja ik vind schrijven dus echt wel leuk. (O es, ik denk dat dat is wat waar ik weer ben achter gekomen dit jaar. Voor de rest ben ik the same: gewoon mezelf. Iets ouder, iets meer levenservaring en hoop op sommige dingen een andere kijk.  

Aju! En zie jullie vast weer snel een keertje! 

P.S. Iemand nog kaartjes over voor Lowlands?