De zingende zusjes

Na een lange rit kom in vilca bamba aan. Geen parkeerplaats. Lijkt niemand in casa mathilda. 4 honden komen blaffend op me af. 3 poezen liggen rond. Vies. Okay niet echt wat ik ervan verwachtte.
Na Hola Holaaaaahhhh komt er een man uit een van de slaapkamers. De host ruikt naar alcohol. Is heel aardig dat moet gezegd. Maar het bed is niet verschoond. Hmmm… ik hoopte op een schone fijne plek waar ik ff kan relaxen. NOT!

Nadat de lonely planet heb geraadpleegd zie ik iets buiten het dorp op de berg ook iets voor 10 dollar is wat goed klinkt. Ik besluit erheen te rijden en als er plek is doe k dat.
Your entering a stress free zone! Staat op het welkomsbord. Zou het dan???

Ik ben al op de terug weg naar de auto als ze me terug roept en toch nog een plekje in de dorm heeft gevonden (nadat ze me eerst een singleroom voor 39dollar wilde aansmeren) Ik blij, voor 10 dollar wil ik heel graag in een dorm. Zwembad, tafeltennis, pool, yoga elke morgen(niet dat ik dat doe), bar, restaurant met prachtig uitzicht en alles ademt rust uit. Oké dit was wat ik bedoelde. ;) en vol met backpackers en oudjes. Dus precies waar ik tussen pas. :)

Na twee nachten heerlijk geslapen, gelezen(ja andere Boek ook uit), gegeten, tafeltennissen, beetje gewandeld naar hippie achtigdorpje(ja again) maak ik me klaar om te vertrekken richting grens Peru. De meisjes in de dorm naast mij zijn ook aan het pakken. Wij gaan naar Peru en jij? Ik ook. Jullie mogen wel meerijden? Dus uiteindelijk laad ik mijn wagentje vol met 2 duchties en 1 deen. Of te wel de zingende zusjes.

Aangezien de laatste 50 km naar de grens alleen dirtroad was kwamen we ipv 12 uur om 3 uur bij d grens aan. Het was een prachtige weg hoor! Adembenemend GROEN weer. Bergje op en af. Bij d grens was niemand. Peru uit ging zonder horten of stoten. En de beste man opende het hek voor ons. Brug over en parkeren voor volgend hek. Omdat het zo’n super kleine grensovergang is zijn ze blij met mensen. Maar werken de systemen natuurlijk wel iets minder goed. Ik had perongeluk ook al een keer op de verkeerde knop gedrukt dus moesten we alles nog een keer invoeren maar het had echter geen zin want het systeem had er geen zin in. Ondertussen hadden de zingende zusjes al stempels gehaald, geld gewisseld, zoenen(je weet wel met room en chocolade) gekocht. ( Er was geen fruit aan de border). De douane beambte had me ook al verteld dat ik erg mooi was en ik had eigenlijk niet zo’n zin om nu de nacht hier door te brengen. Jak. Uiteindelijk heeft hij gebeld met een collega die bij een andere grens zit. Gegevens doorgegeven en deze via mail weer doorgestuurd! Joepie en door! De man spreidde zijn armen en na een big hug and dikke zoen konden we eindelijk verder. Hop hop.

De volgende dag reden we van San ignatio naar chachapoyas. Hot! Ik was waarrempel verbrand aan mijn linker driverskant. Verzekering in Jean geregeld en toen we langs de Gotca waterval reden zijn we toch maar afgeslagen om die te bekijken. We waren echter te laat om de trail nog te lopen maar hej who cares. De Duitse vrouw die nat en vies en bezweet uit de bosjes kwam, wilde echter ook graag mee rijden. Dus na wat gepropt met tassen zijn de zusjes op de achterbank beland en kon de vrouw ook nog mee. En zo reden we dan in mijn magic stinkende jeep, langs de rivier, de uitgehakte bergen, slingerend langs de gevallen stenen op de weg, met op de achterbank 3 hardzingende ……(you know)

Totaal gesloopt na twee dagen rijden in de bergen kon ik ook in het backpackers hostel terecht en hadden ze zelfs een parkeerplaats. Ik dacht een rustig avondje te hebben maar daar dacht mijn roomie Oriol uit Barcelona anders over. Die zat nog vol energie en praatte aan 1 stuk door. Uiteindelijk ook maar samen pizza gegeten nadat zijn date voor de avond had afgezegd. Was echter prima en erg gezellig maar om 11 uur ging het licht echt uit. Of nouja AAN omdat onze Peruaan toen pas binnen kwam zetten. Heel veel organisatie nodig had omdat hij een travelblog schreef/filmde. Vervolgens snurkte en om half 7 weer vertrok. Dat was een flits bezoek! Oh nee Oriol staat ook weer aan…