The one womanshow

Triomfantelijk kijkt Adrian me aan terwijl ik met mijn ontbijtbordje de eetkamer inloop. Wat? We zijn uitgenodigd voor het eindejaar dinner bij onze host! We kwamen er gisteravond achter dat het al zaterdag i.p.v. vrijdag was dus nog 1 dag tot oud en nieuw. Geen plan. Aangezien ik op het laatste moment nog een leuk kerstdiner had geregeld ( nouja met hulp van..) vond ik dat Adrian dat wel met oud en nieuw iets kon verzinnen. Dus die morgen ging hij wel even zorgen dat we werden uitgenodigd bij onze host…. En jawel hoor… check!
Nou wist ik niet helemaal of dit nu echt iets was waar ik op zat te wachten omdat de host, naast een enorm mooi huis, fijn bed, prima ontbijt, prachtige schilderijen, vooral veel over zich zelf praatte en daarnaast vooral tegen Adrian. Waarom? Geen idee. Maar wel echt vet irritant.
Om 22.00 uur stonden we paraat in ons beste setje kleding (spijkerbroek en trui) en werden we met een soort van punch in de woonkamer gedropt. De dochter Pili kwam bij ons zitten want Lupita was druk in de keuken. Pili kan geen Engels, wij geen Spaans. Ze is 25 en heeft een ontwikkelingsachterstand maar heeft echt een hart van goud.
Vervolgens werden we naar de eetkamer (dat is een andere dan de ontbijtkamer) begeleid want het diner werd geserveerd. Madam had traditionele kledij aan en de lipjes mooi rood geverfd ( beetje jammer dat ze de tanden ook had meegenomen). De tafel was in opperste staat gedekt. De grootste vraag was…. Zou ze een vraag stellen aan ons?

In het begin vond ik het wel super interessant om van een local te horen hoe het werkelijk in Mexico is gesteld. Waar we ons zo over verwonderen of dat ook echt zo is. Ja dat is zo. Mexicanen maken zich nergens druk om. Dus als de regering corrupt is? Dan is dat zo. Moeten kinderen werken op straat? Dan is dat zo. Ze vertelde dat 6% van d bevolking geschoold is. De scholen zijn gratis maar ze gaan niet. Ze leven in een cirkel waar ze tot op heden niet zijn uitgekomen en misschien ook niet willen. Ondertussen heeft ze nog geen enkele vraag gesteld. Het eten overigens heerlijk ;)

Om 12 uur, ik zat te wachten op de klokslagen om een voor een die druiven naar binnen te werken, maar dat hoefde niet. We konden ze gewoon opeten. De weg vervolgde naar buiten waar Lupita traditioneel met haar koffertje rond paradeerde (als van goede reis) terwijl Pili en Adrian het vuurwerk mochten afsteken. Een beetje een dooddoener. Buiten was verder niemand en het vuurwerk.. ach een voetzoeker was er fantastisch bij.

Ik was alwel een beetje klaar met d avond was stiekem al aan het balen dat we niet in d stad Oaxaca waren. Maar goed het gaat om the experience!

Terwijl ik dacht dat we nu dissmised waren en naar onze kamer konden werden we naar zitkamer gemanoeuvreerd want we moesten nog een spel doen. En jahoor natuurlijk stond ik nog geen minuut later te raden wat adrian aan het uitbeelden was. Om vervolgens zelf de Spaanse kaartjes t ontcijferen en in mijn beste improvisatie vermogen Adrian te laten gokken wat r op stond. Pffff…
Gelukkig was pili er snelklaar mee. Thx pili. :) En konden we dan eindelijk naar bed. Bijzondere avond! En NEE echt geen enkele vraag is gesteld! Uiteindelijk hebben we maar gewoon verteld dat we naar Argentinië aan het reizen waren. Ik had er een vreemd gevoel aan over. Medelijden met haar dochter en blij dat we dinsdag weer verder gingen. Einde van the one womanshow.

Ze heeft wel een recensie achtergelaten op d Air b en b site:

“MIEKE Y SU PAREJA SON SENSACIONALES, MUY EDUCADOS, CONSIDERADOS, GENEROSOS Y LIMPIOS. TUVIMOS LA OPORTUNIDAD DE CONVIVIR CON ELLOS PARA LA CENA DE AÑO NUEVO, PLATICAMOS MUCHO, JUGAMOS Y SALIMOS A QUEMAR ALGUNOS COHETES PEQUEÑOS. FUIMOS MUY FELICES CON ELLOS, LOS EXTRAÑAREMOS.”

Ik denk eerlijk gezegd dat dit meer over haar gaat… :)