Texas

Donderdag ochtend: regen! Da’s jammer want ik rij op d senic by way: high Road to taos trail. Die gaat van santa fe naar Taos maar ik rijd hem dus omgekeerd. Ik stop bij een uitkijk punt en neem toch snel ff een fotootje ondanks dat het r somber uit ziet. Maar foto’s maak j om d herinnering straks weer op t halen ;) het begint net weer harder te regenen dus ik wil de auto weer in jumpen en kijk om. Zie k de auto warempel rustig (met open deur) zelf verder rijden. K* en ik sprint erachteraan, spring in d auto en trek aan d handrem. Fjieuw. Net op tijd! En moet vervolgens heeeeeel hard lachen want het zag r zo grappig uit (en ik denk ook van opluchting) Ik was dus vergeten om hem in d parkeerstand t zetten… is me nog nooit overkomen;) die foto heeft nu zeker een bijzondere herinnering :)

De volgende ochtend zit ik aan d ontbijt tafel met 2 meiden uit Idaho en een meisje (23) uit Pakistan maar woont nu in Turkije. Ze vroeg of ik gisteravond met haar en haar vrienden mee downtown in wilde… uh nou nee. Maar wel heel lief dat j het vraagt. Ik was sowieso een beetje uit mijn doen omdat het hostel er ronduit vies uitzag. Niet echt in een fijne buurt stond en ik na10 minuten binnen totaal onder d muggenbulten zat, vervolgens kwam k er ook nog achter dat het volgende hostel bij White Sands vol zat. Wat ik totaal niet verwacht had en moest dus eerst een slaapplek regelen voor d volgende nacht want ik wilde niet nog een nacht in dit hostel (de eigenaar was overigens wel erg aardig hoor). Maar goed, uit eindelijk alles wel gelukt!
Die ochtend schoof k dus aan bij d meiden van mijn kamer en viel ik in een gesprek over de bemoeienis van de usa met het midden oosten. Het Pakistaanse meisje legde uit aan d andere meiden dat z in middenoosten totaal niet zaten te wachten op het leger uit d usa. Ze vond dat het niet hun oorlog was. En beter eerst de problemen in hun eigen land konden oplossen, want als zij om haar heen keek op straat vond ze dat de usa zelf ook nog heel veel problemen heeft. (Ze begon er ook nog bij t huilen,maar dat was miss ook wel omdat haar broer had besloten terug te gaan en mee t vechten terwijl zij zoiets had van dat is niet meer onze oorlog). De meiden uit d usa beaamden wat er gezegd werd, namen totaal de verantwoordelijkheid van het land op zich en zij maakten zich ook grote zorgen over de usa en wat r nu gebeurde. Vooral met d natuur. Er wordt stukken natuurlandschap verkocht aan grote oliemaatschappijen. Ook is het is al zover dat j het water in Idaho alniet meer kan drinken (heb k daar nu water uit d kraan gedronken?? Ik weer t niet meer, maar dat wist k dus niet!) Ze hebben het gevoel dat de druk op t volk steeds groter wordt en zij zijn van mening dat de bom ( figuurlijk dan) eens gaat basten. Poeh… heftige kost op d vrijdag morgen, terwijl ik mijn yoghurtje naar binnen schuif. Ik heb r zo mijn bedenken bij. 1. Ja het is niet d oorlog van usa. Misschien kunnen ze alleen bijspringen als er om hulp gevraagd wordt? (Ik kan me een situatie bedenken waarin we maar wat blij waren dat het buitenland ons hielp…. usa, Canada en Rusland) . 2. Ik zie het natuurlijk niet. Ik zie alleen maar prachtige natuur. Ik zie hele aardige weldenkende Amerikanen over het algemeen(!) en kan me niet voorstellen dat zij het geen wat Trump allemaal wil gaan invoeren, laten gebeuren. Het is zo’n groot land waarin d verschillende staten zoveel macht hebben dat ik niet denk dat hij dat in zijn eentje het hele land de verkeerde kant op kan gaan laten bewegen. Maar goed. Dit zijn niet de eerste Amerikanen die k tegenkom die zich ernstige zorgen maken…. De toekomst zal het uitwijzen.
Goed, nadat ik de Uber app aan het pakistaanse meisje had uitgelegd (waarvoor ze me omhelste.. zo blij!) hebben we weer afscheid van elkaar genomen en heb ik in old town maar een heerlijke bakker opgezocht om ff rustig een kopje koffie t drinken :) gelukkig lijkt Albuquerque in het zonnetje een stuk gezelliger. Via route 66 naar route 25 richting zuid gereden. El passo! Men ik kan zo naar Mexico! Ik heb dus nu Texas ook nog ff meegepikt